Ronald is in 1967 geboren in Rotterdam. In 1970 verhuisde hij met zijn ouders naar Etten-Leur. Zijn vader gaat werken bij Transportbedrijf In ’t Veld. Net als Timmermans is de collega-vervoerder georiënteerd op de papiersector. In 1993 vindt de overname van In ’t Veld plaats, op dat moment werkt Ronald ruim 5 jaar samen met zijn vader in het transportbedrijf. Ronald als chauffeur, zijn vader werkte destijds in het warehouse. Niet veel later, in 1996, overlijdt zijn vader.
Ronald zegt altijd tegen zijn kinderen – zoals zijn vader ook altijd tegen hem zei – dat ze meer ambitie moeten hebben dan hem. Maar zowel voor Ronald als ook voor Ivo werkte dat niet zo. Het werken in de transport is Ronald namelijk met de paplepel ingegoten. Tijdens vakanties ging hij als kind mee op de vrachtwagen met zijn vader en ook Ivo deed hetzelfde met Ronald. Bijna als vanzelfsprekend gaat Ivo (21) ook werken bij Axell. Als kind had hij spiegels op zijn skelter met aanhanger, luchtslangetjes waren ‘gekoppeld’ en hij was druk aan het oefenen met achteruit rijden en manoeuvreren in alle gangetjes rondom het huis. Ronald ziet veel van zichzelf terug in Ivo. Al vanaf het begin, hoe hij doet, hoe hij dingen aanpakt, de gedrevenheid, echt alles. Hij ziet er alleen iets jonger uit. 😉 Ondertussen werkt Ivo 4,5 jaar bij Axell. Hij is begonnen als leerling en nu werkt hij intussen al weer twee jaar onder contract.
De belangrijkste reden waarom ze bij Axell werken is het familiegevoel. Ze zijn hier geen nummer, ze worden bij naam genoemd en niet bijvoorbeeld auto 274. Zij voelen dat heel sterk. In ’t Veld was ook een familiebedrijf, Ronald heeft nog steeds contact met zijn vorige werkgever. Hij had daar de mogelijkheid om te doen wat hij altijd al graag wilde doen en dat is met de overname niet veranderd. Doordat zijn vader hier werkzaam was, kwam Ronald er al van kleins af aan. Hij heeft alles gezien in die jaren. Het bedrijf voelt vertrouwd, hij kent iedereen en iedereen kent hem. Ivo is er ook zo in gerold. Voor Ivo zijn zijn vader en opa dan ook zijn grootste inspiratie, ondanks dat Ivo zijn opa nooit heeft gekend. Hij geeft zelfs aan dat er geen ander bedrijf is waar hij zou willen werken.
Er is in de jaren natuurlijk wel wat veranderd. In plaats van alleen karton rijdt Axell Logistics nu voor Kwantum, Bijenkorf en Riho. En ondanks dat de standplaats voor Ronald en Ivo Etten-Leur is, zijn ze goed bekend bij de meeste collega’s, ook in Diessen. Ze benadrukken nogmaals de belangrijke kernwaarden die je ook bij familie voelt, het voor elkaar klaarstaan en iets voor de ander overhebben. Ook nadat ze zijn uitgeklokt, kunnen ze nog makkelijk 2 uur blijven hangen om andere collega’s te helpen.
Een van de mooiste moment die ze samen mee hebben gemaakt bij Axell was een once in a lifetime ervaring. Ivo komt uit de richting van Rotterdam, Ronald uit Tilburg. Beide rijden in hun eigen wagen. Ze nemen de afslag naar Etten-leur en treffen elkaar daar onbewust. Ze rijden zij aan zij, kijken op en zien elkaar. Een gevoel van trots overheerst. Trots op elkaar, wat ze bereikt hebben en wat ze doen.
Daarnaast benoemt Ivo dat hij er trots op is dat hij een van de gezichten van Axell is. In de nieuwe wervingscampagne is hij een van de boegbeelden, je ziet overal zijn gezicht voorbij komen.
Tot slot voegt Ronald nog toe dat je in jezelf moet geloven en je dromen moet blijven volgen. Laat iedereen in zijn waarden, ben loyaal en behandel iedereen als familie. Dat is het belangrijkste wat er is.